طبق روایتی که از جعفر شهری در کتاب تاریخ تهران آمده، پای اولین اتومبیل در دوران قاجار به ایران باز شده است. 

مظفرالدین شاه در یکی از سفرهایش به اروپا، دو اتومبیل به‌همراه راننده به کشور آورد و این موضوع به‌قدری عجیب و پیش‌بینی‌نشده بود که حتی درباره مدل این ماشین‌ها اطلاعات دقیقی نداریم. بعضی‌ها می‌گویند که اولین اتومبیلی که به ایران رسیده بوده است فورد کروکی کلاچی با تایرهای توپر بوده و عده‌ای هم فکر می‌کنند این دو اتومبیل، رنوی فرانسوی بوده است. 

حالا اگر بحث اینکه کدام مدل اول بوده است، کنار بگذاریم، به‌هرحال اولین خودرو را مظفرالدین شاه به ایران آورد و بعد از آن راه ورود باقی اتومبیل‌ها به کشور باز شد. البته سرنوشت همین دو خودرو هم خیلی روشن نیست، یکی از این دو ماشین در مسیر دچار مشکل شد و به ایران نرسید؛ دومی هم در ترور نافرجام محمدعلی شاه در دوشان تپه منفجر شد و از بین رفت. در نهایت هیچ اثری از این دو خودرو باقی نمانده و سند رسمی هم در رابطه با آن‌ها وجود ندارد، هرچه هست حدس و گمان است. 

درباره قاجارها و اینکه چطور حاکمانی بودند حرف ‎و حدیث زیاد است اما باید درباره علاقه‌ای که به واردکردن ماشین به ایران داشتند قدردانشان باشیم چون سومین خودرویی که وارد ایران شد هم به دست احمد شاه قاجار بود. 

در آن دوران تا سالیان سال اتومبیل وسیله‌ای لوکس محسوب می‌شد که فقط خاندان سلطنتی از آن استفاده می‌کردند اما به‌ مرور زمان تجار، سرمایه‌گذاران و افراد مهم کشور هم شروع به خرید و استفاده از خودروهای شخصی کردند که بین مردم با عنوان کالسکه دودی شناخته می‌شدند. کم‌کم تنوع ماشین‌های وارداتی به کشور بیشتر شد و حتی برخی از اتومبیل‌ها به‌عنوان وسایل حمل‌ونقل عمومی در اختیار مردم عادی قرار گرفتند.